W mieście, jak w soczewce, skupiają się w miniaturze niemal wszystkie typy polskich pejzaży. Wysoczyzna Chodzieska, na której usytuowana jest Chodzież, styka się z południową krawędzią pradoliny Noteci. Przez mikroregion przebiega szlak wzniesień moreny czołowej, którego kulminacją jest Gontyniec (192m n.p.m.) – najwyższy szczyt Północnej Wielkopolski. Zbocza Gontyńca poprzecinane są licznymi dolinami o stromych stokach,wzgórza porośnięte są gęstym mieszanym lasem, który zamyka miasto w zielonym pierścieniu. U stóp pagórków rozlewają się tafle trzech polodowcowych jezior: Miejskiego, Karczewnika i Strzeleckiego, tworzą niezwykle urokliwy zakątek krajobrazu Szwajcarii Chodzieskiej.

Ze względu na szczególną urodę niepowtarzalnego w tej części kraju ukształtowania terenu, okolica została wpisana w obszar chronionego krajobrazu. W zetknięciu pradoliny Noteci i polodowcowych wzgórz „Chodzieskiej Szwajcarii” powstały znaczne przewyższenia stanowiące doskonałe punkty widokowe dla turystów. Z jednego z nich, mieszczącego się na wierzchołku góry Talerz (132m n.p.m.) otwiera się rozległa panorama ukazująca wszystkie charakterystyczne cechy pejzażu Chodzieży. Widać stamtąd leżące u stóp szczytu Jezioro Miejskie z przylegającym do jego północnego brzegu miastem. Dalej rozciąga się szeroko pradolina Noteci, ograniczona dopiero morenowymi wzniesieniami Gór Morzewskich.